كتاب ورق زن عربي سال اول دوره متوسطه اول (عربي هفتم)

عربي اول متوسطه اول(هفتم)	دانلود	حجم
	فايل ZIP	9.74 MB
	فايل EXE	19.11 MB
	نسخه موبايل
	فايل pdf	3/63 MB

میگن ژاپني ها همون کلاس اول دبستان، با بچه هاشون اتمام حجت مي کنند ، و اونارو مي ترسونند، درس اول هم جغرافيا ست؛ نقشه ژاپن را ميذارند جلوي بچه ها و مي گن: ببينيد اين ژاپن کوچولوي ماست، ببينيد! ژاپن ما نفت نداره، گاز نداره، معدن نداره، زمينش محدوده و جمعيتش زياد و... ليست «نداشته ها» را به بچه ها گوشزد ميکنن، خيلي خودموني بچه هاشونو مي ترسونن....

 نظام آموزشي شون فهرست مشاغل مورد نياز جامعه رو از همون اول کار، به «بچه ها» گوشزد ميکنه، حتي حجم موضوعات  کتابهاي درسي اونا، يک سوم اروپا ست، چون معتقدند «عمق» بهتر از «وسعته» !!!

حالا اينو مقايسه کنيد با کتابهاي درسي و حتي رسانه هاي ما-از هر جناح و طيف، مخالف و موافق- که از همون اول مدام در گوش بچه ها مي خونند: «اي ايران،اي مرز پرگهر.....،سنگ کوهت در و گوهر است» و... در دبستان هم، اولين درس ما تاريخه، نه براي عبرت، بلکه واسه شرح «افتخارات گذشته»، اگر گربه جغرافيايي رو هم بگذارند جلوي بچه ها، باغرور ميگن:« بچه ها ببينيد! ايران همه چيز داره! ايران نفت داره، گاز داره، جنگل داره، دريا داره و...»

نتيجه اش ميشه احساس «داشتن» و «غناي کامل» وايجاد تلفيقي از تنبلي اجتماعي و حتي طلبکاري که به اشتباه به اون ميگيم غرور ملي....

 با اين وصف، کودکان و جوانان و مديران و نسل جديد ما بايد براي چه «چيزي» تلاش کنند؟

اين ميشه که بچه هاي ما فکر و ذکرشون، ميشه دکترشدن، مهندس شدن و خلبان شدن، يعني شغلهاي رويايي و به شدت مادي – که نفع و رفاه «شخص» در اون حرف اول و آخر رو ميزنه نه نياز کشور- ميدوني!؟